👋 Selam, ben Bekir.

Mîna Urgan’ı ve kitaplarını ilk kez, bu yaz arkadaşlarla Gökçeada’ya inmeden hemen önce vapurun limana yanaşmaya başladığı sırada duydum. Dalgaların ada coğrafyasına bıraktığı izlere bakınırken Abdullah bahsetmişti: “Gezilerini mutlaka okumalısın.” Ama gezilerini anlattığı kitabın ikinci kitap olduğunu, hatırat ve tarihle ilgili olduğumu bildiğinden istersem ilk kitabına da göz atabileceğimi söylemişti.

Kişisel bloglar yazdığımız on yıl öncesine tekabül eden o ışıltılı dönemlerde ben dahil çoğu kişi yıl sonunda o yıl neler yaptığına dair özetler yazardı. O yazılar aslında birer hap içerikler de olduğu için kaçırdığın iyi şeyler varsa yakalamanı da sağlardı.

Suçlu bulmak için kurulan modellerden çıkan verilerin oluşturduğu güçlü korelasyon, yapay da olsa böyle bir ilişki olduğunu söylüyor. Ama veri bilimci Cathy O’Neil’a göre bu bir matematiksel imha silahı.

1997’de cinayetle suçlanan Duane Buck isimli bir Afro-Amerikan Teksas’ta jüri karşısına çıkarılır. Buck iki kişiyi öldürmüştür ve jüri onu idam mı edeceğine yoksa şartlı tahliye olasılığına karşı müebbet hapse mi çarptıracağına karar vermek zorundadır.

Yazarı Fransız olan bu kitabı biraz kuzey Ege’nin Gökçeada kıyılarında biraz da Anadolu’nun yüksekçe bir yaylasında okudum; günümüz İstanbul’unda, tarihin Konstantinopolis’inde bitirdim.

Çok iyi kitap. Bira, şarap, damıtık içki, çay, kahve ve kolanın tarihteki serüvenini anlatıyor. Nasıl ortaya çıktıklarını, toplumları nasıl etkilediklerini, neye sebep olduklarını… Konusu ilgimi çekse de okumaya başlamadan önce açıkçası kuşkularım vardı.

Evet, Sapiens kitabını ben de okudum. Çok satanlar listesinde olduğu sıralarda çoğu insanın elinde görmüş, bir ara okurum diye kenara not etmiştim. Yakınlarda bitirdim. Tartışmalı yerleri var mı, var. Kabul etmediğim yerleri var mı, var. Acaba şöyle olabilir mi diye yorumladığım yerleri var mı, var. Olmazsa okumanın manası kalmaz. Kitabı genel olarak sevdim ben.